Το να γυμνάζεις σε μια ομάδα παιδιά που συναγωνίζονται το ένα το άλλο ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα, το να προπονείς παιδιά στο ποδόσφαιρο...
Το να γυμνάζεις σε μια ομάδα παιδιά που συναγωνίζονται το ένα το άλλο ποιος θα κόψει πρώτος το νήμα, το να προπονείς παιδιά στο ποδόσφαιρο όπου το ένα είναι πιο δυνατό από το άλλο, το να τα μαθαίνεις να στέλνουν τη μπάλα με ευστοχία στο καλάθι ή στο τέρμα, μπορείς να το πεις και ευλογία. Πλάθεις το ήδη προικισμένο σώμα τους, γεμίζεις το χαρακτήρα τους με αντοχή, πείσμα και υπομονή, κερδίζεις αγώνες μαζί τους και χαίρεσαι, γελάς πανηγυρίζεις ή χάνεις και τα στηρίζεις ώστε να ανέβουν ακόμη πιο ψηλά. Όλα αυτά, στα γήπεδα της πόλης.. Στα σχολεία.. Στους στίβους. Εκεί που τα όνειρα, περιλαμβάνουν γήπεδα με χιλιάδες κόσμο. Δημοφιλία, δόξα και αναγνώριση. Εκεί που όλα είναι "φυσιολογικά".
Κι όμως, σχεδόν σε κάθε πόλη, υπάρχει μια γωνιά που δίνει τους δικούς της αγώνες. Που κάνει τη δική της υπερπροσπάθεια. Που καταρίπτει τα δικά της ρεκόρ. Εκεί, που τα φώτα της δημοσιότητας αργούν να επισκεφθούν. Είναι η μεγάλη αγκαλιά των δομών της Ειδικής Αγωγής. Εκεί, που η λέξη Άθλος, συναντά το πραγματικό της νόημα. Γιατί οι αθλητές του, δεν προλαβαίνουν να προετοιμαστούν για τους "αγώνες". Γεννήθηκαν μέσα σ' αυτούς. Κι έμαθαν να παίζουν έναν "τελικό" κάθε μέρα.
Το μάθημα της Προσαρμοσμένης Ειδικής Αγωγής, είναι η μορφή προσφοράς του σύγχρονου κόσμου κι έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κομμάτι στην καθημερινότητα των παιδιών που ζουν εκεί. Είναι η στιγμή που ο Υπεύθυνος καθηγητής Φυσικής Αγωγής, έρχεται να συναντήσει τα αγωνιώδη βλέμματα των μαθητών του, που μετρούν τα δευτερόλεπτα μέχρι να αρχίσει το "μάθημα". Να αρχίσει ένα ταξίδι στο μαγικό κόσμο της αθλητικής προσπάθειας μαζί τους και να τους χαρίσει την υπέρτατη χαρά της επιτυχίας, της συμμετοχής, της επιβράβευσης. Έναν τέτοιο εκπαιδευτικό, που ασκεί ένα σπουδαίο λειτούργημα, συναντήσαμε σήμερα. Τον Άγγελο Δήμα. Και είχαμε έναν άκρως ενδιαφέροντα διάλογο μαζί του.
Α.Μ.: Ας ξεκινήσουμε από σένα Άγγελε. Ποια είναι η δική σου εξειδίκευση πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς σου;
Α.Δ: Είμαι απόφοιτος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του τμήματος Επιστήμη Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού, με έδρα τα Τρίκαλα. Εξειδικεύτηκα στην Ειδική Φυσική Αγωγή και από τον Σεπτέμβριο του 2019 εργάζομαι στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης για παιδιά με αναπηρίες του νομού Αργολίδας, το οποίο μετά από πολλούς κόπους δημιούργησε ο Σύλλογος Ατόμων με Αναπηρίες του νομού Αργολίδας.
Α.Μ:Η πρώτη απορία που έρχεται στο μυαλό κάποιου που μαθαίνει ότι είσαι γυμναστής σε παιδιά με αναπηρίες είναι… Τι ακριβώς κάνεις;
Α.Δ:Η Ειδική Φυσική Αγωγή είναι η επιστήμη της ανάπτυξης, εφαρμογής και παρακολούθησης ενός προσεκτικά σχεδιασμένου και εξατομικευμένου προγράμματος για κάθε άτομο με αναπηρίες, ανεξαρτήτως ηλικίας, και πλήρως προσαρμοσμένο στις ανάγκες και την ιδιαιτερότητα του κάθε συμμετέχοντα. Προσαρμόζω, δηλαδή, οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα στις δεξιότητες του κάθε ασκούμενου προκειμένου να φτάσουμε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Αυτό που διαχωρίζει τη Φυσική Αγωγή από την Εδική Φυσική Αγωγή είναι ο τρόπος και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται στοχεύοντας στην καλλιέργεια, ενδυνάμωση και βελτίωση των σωματικών δεξιοτήτων του κάθε ασκούμενου. Γίνεται χρήση κατάλληλων και συγκεκριμένων τεχνικών προσέγγισης ώστε να επιτευχθεί η κατανόηση των δραστηριοτήτων από τους ασκούμενους, σεβόμενος τον χρόνο που χρειάζεται ο καθένας προκειμένου να εκτελέσει την εκάστοτε δραστηριότητα.
Α.Μ: Αν σκεφτούμε ότι το παιχνίδι είναι η ζωή του παιδιού, λογικά τα παιδιά που συνεργάζεσαι θα πρέπει να σε κοιτούν στα μάτια…
Α.Δ: Είναι γεγονός ότι απολαμβάνουν την κάθε δραστηριότητα αφού έχουν την ευκαιρία να παίξουν με τους φίλους τους, να εκφραστούν και να βρουν το πάτημα ώστε να ανήκουν σε μία αναπόσπαστη και ενιαία ομάδα. Με αυτό τον τρόπο κερδίζουν τις αξίες που πρεσβεύει ο αθλητισμός χρησιμοποιώντας αυτές προς όφελος του εαυτού τους και του περιβάλλοντός τους.
Α.Μ: Πώς αισθάνεσαι κάθε φορά που τα παιδιά σε ανταμείβουν με εκδηλώσεις χαράς και αγάπης;
Α.Δ: Αυτά που νιώθω καθημερινά, δύσκολα μπορούν να μεταφερθούν με λόγια. Τα άτομα με αναπηρίες από τη φύση τους είναι αυθόρμητα και γεμάτα με αλήθεια μέσα τους, μια αλήθεια που δύσκολα τη βρίσκεις στην ενήλικη ζωή. Χαίρομαι και μοιράζομαι ανεπανάληπτες στιγμές μαζί τους, μαθαίνω, εξελίσσομαι πρωτίστως ως άνθρωπος και δευτερευόντως ως προπονητής. Διδάσκομαι βασικές αρετές από τα παιδιά μας όπως: ειλικρίνεια, αλτρουισμό, ενσυναίσθηση, σεβασμό προς τον συνάνθρωπο και προς ό, τι μας περιβάλλει, απολαμβάνω απλές καθημερινές στιγμές όπως ακριβώς κάνουν και εκείνοι. Μακάρι να είχαν όλοι έστω και για κάποιες στιγμές την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή μαζί τους και να αλληλεπιδράσουν, θα καταλάβαιναν όλοι ότι στην απλότητα βρίσκεται η μαγεία.
Α.Μ: Ποια είναι η ουσιαστική συνεισφορά του μαθήματος της Ειδικής Φυσικής Αγωγής, σε ένα Σύλλογο παιδιών με αναπηρία;
Α.Δ: Μέσα από το μάθημα αυτό, τα παιδιά κοινωνικοποιούνται, μαθαίνουν την αξία της συνεργασίας, αφού εντάσσονται σε μία ομάδα και εργάζονται προς ένα κοινό στόχο ενισχύοντας έτσι την αυτοπεποίθησή τους. Παράλληλα, βελτιώνεται η φυσική τους κατάσταση, ελέγχεται το σωματικό τους βάρος, διαμορφώνονται τα κινητικά πρότυπα και οι κινητικές τους δεξιότητες. Ένα εξίσου σημαντικό όφελος είναι ότι τα παιδιά αποκτούν ευεξία, η οποία οδηγεί στη μείωση του άγχους και κατ’ επέκταση στη διαμόρφωση μίας ήρεμης καθημερινότητας τόσο για τους ίδιους όσο και για τις οικογένειές τους. Τέλος, με την ευκαιρία των αθλητικών αυτών δραστηριοτήτων έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν την αντιληπτική και γνωσιακή τους ικανότητα.
Α.Μ: Διάλεξες κάτι δύσκολο. Χρειάζεται ψυχική δύναμη και από την πλευρά σου για να μπορείς να δώσεις στα παιδιά αυτό που πραγματικά απαιτεί ο ρόλος σου. Πόσο σημαντικός νιώθεις μέσα από αυτό;
Α.Δ: Σημασία για μένα έχει να προσφέρω όσο γίνεται περισσότερα στους ασκούμενους του Κέντρου, να τους εμφυσήσω την αγάπη για τον αθλητισμό και να τους δώσω όσο πιο πολλά εφόδια μπορώ ώστε να δρουν ως ανεξάρτητα άτομα και να προσφέρουν και αυτοί με τη σειρά τους στην κοινωνία μέσα από τις δραστηριότητες με τις οποίες επιλέγουν να ασχοληθούν. Η δράση του Συλλόγου είναι ούτως ή άλλως σημαντική και εγώ με τη σειρά μου χαίρομαι που είμαι μέρος αυτής.
Α.Μ: Θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε την ψυχή του Συλλόγου, που δεν είναι άλλος από την κ. Σούλα Παπαγεωργοπούλου. Πώς είναι αυτή η συνεργασία μαζί της;
Α.Δ: Η κυρία Σούλα είναι πράγματι η ψυχή του Συλλόγου, αφού είναι ο άνθρωπος που έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε αυτό το έργο, μαζί με πολύ ικανά μέλη του, οι οποίοι εξελίσσουν και δημιουργούν τις κατάλληλες εκείνες συνθήκες ώστε τα άτομα με αναπηρίες να έχουν τη θέση που τους αξίζει, να έχουν μία καθημερινότητα που να τους εξασφαλίζει την αξιοπρέπεια και την ισάξια θέση τους μέσα στην κοινωνία. Ο σύλλογος στο πλαίσιο της φροντίδας για τα μέλη του έχει πρόθεση την δημιουργία Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης προκειμένου να εξασφαλίσει την καθημερινή φροντίδα στα άτομα με αναπηρίες που δεν έχουν εν ζωή κάποιον από τους κηδεμόνες τους.
Α.Μ: Ο Σύλλογος είναι ικανοποιημένος από τη συνεισφορά της κοινωνίας και της Πολιτείας στις ανάγκες του;
Α.Δ: Το έργο του Συλλόγου έχει γίνει αποδεκτό από την πλειονότητα της κοινωνίας και της Πολιτείας, γιατί είναι ένα έργο που εκφράζει τις ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, η οποία θέλει ενταγμένες όλες τις κοινωνικές ομάδες. Τα άτομα με αναπηρίες είναι ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου αυτού, τα οποία μπορούν να προσφέρουν τις δεξιότητές και τις ικανότητές τους προς όφελος του κοινωνικού ιστού και αυτό είναι κάτι που έχει γίνει αντιληπτό από τους φορείς και την κοινωνία γενικότερα.
Συνεπαρμένοι από την ουσιώδη κουβέντα αλλά και βλέποντας τη λάμψη στα μάτια του από την αγάπη προς το αντικείμενο του λειτουργήματός του, φτάσαμε άναυδοι στο σημείο που οι ερωτήσεις "μαλώνουν" ποια θα πάρει πρώτη την απάντησή της. Ένα ταξίδι μέσα σε ένα κόσμο γεμάτο συγκινήσεις και προσφορά ψυχής, δεν μπορεί να τελειώνει. Απλά, όταν ξεχειλίζει από συναισθήματα, σε αναγκάζει να προσγειωθείς. Γιατί, οι συζητήσεις αυτές, δεν τελειώνουν...
Οφείλουμε πολλά συγχαρητήρια στους ανθρώπους που εργάζονται και προσφέρουν εδώ. Και τους ευχόμαστε να συνεχίσουν το σημαντικό έργο τους. Η κοινωνία, το έχει πολύ περισσότερο ανάγκη, από όσο -νομίζει ότι- το έχει ανάγκη η κοινότητα των παιδιών εδώ..
