Ποδοσφαιρικοί "ναοί" της Αργολίδας που δεν τους επισκέπτεται πλέον κανείς (Μέρος Β')

  Στη συνέχεια του α' μέρους, στο οποίο παρουσιάστηκαν τα πρώτα εννέα γήπεδα που έχουν αναγκαστικά περάσει στην αφάνεια, ας πάμε τώρα στ...

 

Στη συνέχεια του α' μέρους, στο οποίο παρουσιάστηκαν τα πρώτα εννέα γήπεδα που έχουν αναγκαστικά περάσει στην αφάνεια, ας πάμε τώρα στα υπόλοιπα που γράφτηκαν μεγάλες ή μικρές ιστορίες, πάντα με πρωταγωνιστές ομάδες και χωριά που έζησαν στο δικό τους ποδοσφαιρικό "ναό" το όνειρό τους.

Ανηφορίζοντας στο βουνό των Λευκακίων, δέσποζε το χωμάτινο γήπεδο του χωριού. Για αρκετά χρόνια η ομάδα της Α.Ε. Λευκακίων αγωνίστηκε μέχρι και την Α' Κατηγορία, πριν μεταφέρει τις δραστηριότητές της κι αυτή στο γήπεδο του Δρεπάνου.

Περνάμε ίσως στο πιο μικρό γήπεδο που παίχτηκε ποδόσφαιρο στο νομό Αργολίδας. Το γήπεδο του Καρατζά, δεν πρέπει να κινδυνεύει να χάσει την πρώτη θέση από άλλον αγωνιστικό χώρο, ως προς το μέγεθος των διαστάσεων..

Ακολουθεί ένα γήπεδο που ανέδειξε μερικούς σημαντικούς ποδοσφαιριστές που έφτασαν μέχρι την Α' Εθνική. Το Μάνεσι, μπορεί να καυχιέται ότι "γέννησε" τον Δουβίκα και τον Καραμάνο, όμως το γήπεδό του παρά το γεγονός ότι γνώρισε και μεγάλες δόξες, αυτή τη στιγμή περιμένει σιωπηλό και στη μοναξιά του, πότε θα ξαναζωντανέψει και πάλι. Ο Μήδας πλέον αγωνίζεται στο γήπεδο της Αγίας Τριάδας.

  Λίγο πριν τις Μυκήνες στο χωριό Μοναστηράκι, ο Μυκηναϊκός αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια στο γραφικό αυτό γήπεδο, στην Α' Κατηγορία και μάλιστα με σημαντική παρουσία. 

Εδώ, ίσως μιλάμε για ένα από τα πλέον ιστορικά και πιο γνωστά γήπεδα της Αργολίδας. Το παλιό γήπεδο του Αργοναύτη, ένα ποδοσφαιρικό κλουβί, που η ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν οι φίλαθλοι σε ανάγκαζε να παίξεις ποδόσφαιρο. Χωρίς υπερβολή, το "Σαν Μαμές" της εποχής. Φιλοξένησε και αγώνες της Δ' Εθνικής και είναι το μόνο που χρησιμοποιείται και σήμερα, αφού όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, ο χώρος αξιοποιήθηκε. 

 Στην περίπτωση που ακολουθεί, στη Νέα Τίρυνθα, θα χρειαστεί οι παλιότεροι να επιστρατεύσουν τη φαντασία τους, αφού το οικόπεδο του γηπέδου μετατράπηκε σε ένα υπέροχο κτήμα με αμπέλια.Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, το σχέδιο δείχνει το παλαιό σχήμα του γηπέδου. Εκεί αγωνίστηκε ο Προίτος Νέας Τίρυνθας για πολλά χρόνια μάλλον από την αρχή της δεκαετίας του ΄70, μέχρι την κατασκευή του σύγχρονου σταδίου αρχές του 21ου αιώνα.

 Κατηφορίζοντας στο γνωστό χωριουδάκι που συναντάμε όσοι ταξιδεύουν προς Ερμιονίδα, την Τραχειά, ίσως οι πιο πολλοί να σταματούν για να ψωνίσουν κάτι από τα μαγαζιά του δρόμου. Κάποτε όμως, πολλές ομάδες πήγαιναν να παίξουν και ποδόσφαιρο με την τοπική ομάδα. Σήμερα, το γήπεδο φαίνεται να είναι εντελώς εγκαταλελειμμένο.

Θα κλείσουμε την όμορφη αυτή περιήγηση στο παρελθόν των γηπέδων που πια δεν χρησιμοποιούνται με ένα σημαντικό γήπεδο, που φιλοξένησε εκατοντάδες παιδιά από την περιοχή του Άργους. Ολόκληρη πόλη, αδυνατούσε να βρει ένα χώρο άθλησης , εκτός του Σταδίου και τον βρήκε στο χώρο του "Πειρούνη", δίπλα στο ρέμα του Ξεριά. Οι πανύψηλες λεύκες, μπορει να έκαναν τη ζωή δύσκολη σε αλλεργικούς αλλά συγκρατούσαν τις λίγες μπάλες να μη φύγουν στο ρέμα. Όσοι έπαθαν διάστρεμμα εκεί, θα θυμούνται πως γινόταν ο αγωνιστικός χώρος αν είχε προηγηθεί άλλο παιχνίδι, με το γήπεδο να έχει βραχεί. Δύσκολες εποχές, που η αγάπη για τη μπάλλα ξεχείλιζε και δεν μπορούσε να ανακοπεί η διάθεση ούτε με λακκούβες, ούτε με διαστρέμματα..