Οι νεαροί φίλοι της ΑΕΚ μπορεί να περιμένουν με έκδηλη αγωνία το καινούργιο γήπεδο της ομάδας τους. Ακόμη και οι πιο μεγάλοι, ίσως αδημονούν...
Οι νεαροί φίλοι της ΑΕΚ μπορεί να περιμένουν με έκδηλη αγωνία το καινούργιο γήπεδο της ομάδας τους. Ακόμη και οι πιο μεγάλοι, ίσως αδημονούν το νέο παλάτι που θα στεγάσει τον ιστορικό αυτό Σύλλογο. Όμως, το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, δεν έχει στην πολύχρονη ιστορία του μόνο τα κατορθώματα και τους άθλους της Ένωσης. Κατέχει και ένα ρεκόρ, που πολύ δύσκολα θα σπάσει. Είναι το ρεκόρ μεγαλύτερης προσέλευσης σε αγώνα Β' Εθνικής. Το πως και το γιατί, είναι γραμμένο στο βιβλίο του Κώστα Χαλέμου με τίτλο «Το ταξίδι του Ίκαρου» (2012). Οι φωτογραφίες του αγώνα από την εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ», μια ιστορική εφημερίδα που δεν υπάρχει πια.
Στα 73 χρόνια της ζωής του το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας γνώρισε πολλές μεγάλες πιένες. Ωστόσο, μια από τις μεγαλύτερες σημειώθηκε ερήμην της οικοδέσποινας ΑΕΚ. Και υπεύθυνες γι’ αυτή ήταν δυο ομάδες Β΄ Εθνικής!
Ήταν 29 Μαρτίου 1972, ημέρα Τετάρτη, πριν από 45 χρόνια όταν ο Ίκαρος, η ομάδα της προσφυγομάνας Νέας Ιωνίας και η Καλαμάτα, η επονομαζόμενη «μαύρη θύελλα» έμπαιναν στο τερέν για να λύσουν τις διαφορές τους στο ουδέτερο έδαφος της Ν. Φιλαδέλφειας.
Και μπορεί στο τέλος να μην έλυσαν τίποτα, κατάφεραν όμως να πετύχουν από κοινού ένα ρεκόρ που κρατάει ως τις μέρες μας. Αυτό της μεγαλύτερης κοσμοσυρροής που έχει σημειωθεί σε αγώνα για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής.
Για το παιχνίδι είχαν τυπωθεί και κυκλοφορήσει 16.500 εισιτήρια των 30 δραχμών. Γρήγορα όμως εξαντλήθηκαν και, για να ν’ αντιμετωπιστεί η ζήτηση στα εκδοτήρια, μοίραζαν όσα «φοράκια» είχαν απομείνει από προηγούμενο αγώνα της ΑΕΚ. Οι πόρτες έκλεισαν 20 λεπτά πριν από τη σέντρα. Το γήπεδο δεν χωρούσε άλλους, είχε γεμίσει ασφυκτικά.
Μέσα ήταν ήδη 35.000 άνθρωποι, ο ένας πάνω στον άλλο, ενώ απέξω συνωστίζονταν άλλοι 10.000. Η αστυνομία ήταν αδύνατο να τους κρατήσει και ο έλεγχος χάθηκε γρήγορα. Έγινε ντου, οι πόρτες υποχώρησαν. Όσοι μπόρεσαν, τρύπωσαν μέσα…
Ο τότε πρόεδρος του Ίκαρου Γιάννης Κυλίκογλου θυμάται: «Πάω στην Χωροφυλακή Ν. Ιωνίας, όπου θα γινόταν η σύσκεψη για τα μέτρα ασφαλείας του αγώνα. Διοικητής ήταν ένας Σπυράκης. Είχα το ελεύθερο να μπαινοβγαίνω στο τμήμα γιατί το κτίριο η Χωροφυλακή το νοίκιαζε από την οικογένειά μου. Του λέω «κύριε διοικητά, θα χρειαστούν 800 χωροφύλακες». Τρελάθηκε, μόλις το άκουσε. «Τι 800; Και 80 πολλοί είναι». Εγώ επέμενα γιατί είχα πληροφορίες από την Καλαμάτα, και από τις συνοικίες ότι θα μαζευόταν πολύς κόσμος και ο κίνδυνος επεισοδίων θα ήταν μεγάλος. Αυτός επέμενε και τη μέρα του αγώνα έστειλε στο γήπεδο μόνο 80 χωροφύλακες. Τι να κάνουν απέναντι σε τόσες χιλιάδες κόσμο; Αφού ο Ασλανίδης για να μπει στο γήπεδο έκανε 15 λεπτά. Τον βλέπω στην εξέδρα, ήταν σε έξαλλη κατάσταση: «Τι είναι αυτά τα χάλια;» φώναζε. Κάθισα και του εξήγησα τι είχε συμβεί. Το και το. Την επομένη κάλεσε τον Σπυράκη στο γραφείο του και τον μετέθεσε στον Έβρο».
Προς τι, όμως, τόσος θόρυβος και τέτοιος χαμός; Ο Ίκαρος και η Καλαμάτα, που μαζί με άλλες τρεις ομάδες (ΟΦΗ, Καλλιθέα, Αναγέννηση Άρτας), διεκδικούσαν την άνοδο στην Α’ Εθνική, είχαν ανοιχτούς λογαριασμούς από την προ δυο εβδομάδων συνάντησή τους στη Νέα Ιωνία.
Ο αγώνας, που ήταν για την 23η αγωνιστική του πρωταθλήματος, είχε διακοπεί λόγω επεισοδίων στο 80’ κι ενώ ο Ίκαρος προηγείτο με 1-0. Η υπόθεση εξετάστηκε από την αρμόδια επιτροπή (ΕΤΑΠ) και το Δ.Σ της ΕΠΟ που επιλήφθηκε, αποφάσισε την επανάληψη του αγώνα.
Μολονότι ουδεμία ευθύνη διαπιστώθηκε εις βάρος του γηπεδούχου σωματείου, η επιτροπή θεώρησε σκόπιμο και εισηγήθηκε όπως ο αγώνας διεξαχθεί σε ουδέτερο γήπεδο. Στη συνέχεια το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας επέλεξε το γήπεδο της Ν. Φιλαδέλφειας.
Ήταν μια ζεστή για την εποχή ημέρα, που γινόταν ακόμη πιο ζεστή από την ατμόσφαιρα, που επικρατούσε στην εξέδρα. Φυσικά οι ποδοσφαιριστές που είχαν εμπλακεί στα επεισόδια του προηγούμενου αγώνα δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής. Έτσι ο Ίκαρος παρατάχθηκε δίχως τους Λίναρη, Γούνη και η Καλαμάτα χωρίς τους Χιώτη, Λαζαρακόπουλο.
Οι ποδοσφαιριστές της εποχής δεν ήταν επαγγελματίες. «Τη μέρα εκείνη, πήγα κανονικά στη δουλειά. Δούλευα τότε στον Μπαλόγλου και η οικοδομή ήταν στου Παπάγου. Έφυγα στις 12 για να πάω σπίτι να ξεκουραστώ. Γύρισα με το λεωφορείο. Που λεφτά για ταξί. Όσο για φαγητό, μόνο το κολατσιό. Ξάπλωσα λίγο και μετά ξεκίνησα για το ραντεβού, που είχαμε δώσει στο γήπεδο της Ν. Ιωνίας, από όπου θα μας έπαιρνε το πούλμαν…» θυμάται ο Νίκος Χαραλαμπίδης.
Κι ο Δημήτρης Παργιανός συμπληρώνει: «Σηκωνόμουνα στις 5 η ώρα το πρωί, δούλευα όρθιος όλη τη μέρα στην αγορά, να ανεβάζω και να κατεβάζω πράγματα. Και τη μέρα, που παίξαμε με την Καλαμάτα στη Ν. Φιλαδέλφεια, είχα πάει κανονικά για δουλειά. Τους είχα πει να πάω κατευθείαν στο γήπεδο, «όχι, μου λένε, θα έρθεις στο ραντεβού και θα φύγουμε όλοι μαζί με το πούλμαν».
Το ενδιαφέρον για τον αγώνα ήταν τεράστιο δεδομένου ότι μετά από 25 αγωνιστικές στην 1η θέση της βαθμολογίας συνωστίζονταν τέσσερις ομάδες : Ίκαρος, ΟΦΗ, Καλλιθέα, Αναγέννηση Άρτας είχαν 55 βαθμούς. Η Καλαμάτα 53…
Στην εξέδρα των επισήμων, πήραν θέσεις μπροστά-μπροστά ο Υπουργός Αναπληρωτής Εσωτερικών, Νικόλαος Εφέσιος, έχοντας δίπλα του, τον Γ. Γ Αθλητισμού, Κωνσταντίνο Ασλανίδη. Πιο εκεί ο Αναπληρωτής Γ Γ Α, Γεώργιος Βλαδίμηρος, ο Γ.Γ του Υπουργείου Οικονομικών, Γεωργακόπουλος, με τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Γιώργο Δέδε και τον Γενικό Γραμματέα, Κούβαρη.
Οι εξέδρες πάλλονταν, ο κόσμος αδημονούσε ν’ αρχίσει το ματς: «Tην ίδια μέρα έκανε προπόνηση στη Ριζούπολη η εθνική Ελλάδας. Ο Παναγούλιας με τον Παπαϊωάνου και τον Δομάζο ήρθαν για να δουν το παιχνίδι και δεν μπορούσαν να μπουν στο γήπεδο. Τελικά βρήκαν τρόπο αλλά ο Παναγούλιας είχε να λέει για τον κόσμο, που συνάντησαν. Σκεφτείτε ότι δεν υπήρχε χώρος για τα μέλη της εθνικής», θυμάται ο Μίμης Σπεντζόπουλος.
Το στρίψιμο του νομίσματος από τον διαιτητή Αλεξόπουλο έγινε παρουσία των δυο αρχηγών, Ουσταμπασίδη-Σκαφιδά. Κέρδισε ο Ουσταμπασίδης και ο Ίκαρος πήρε τη «σέντρα». Στο μεταξύ οι παίκτες έτρεχαν πέρα-δώθε, προσπαθώντας να συνηθίσουν τα δανεικά παπούτσια τους.
«Δεν είχαμε παπούτσια για χόρτο. Τότε τα παπούτσια δεν τα κατασκεύαζαν εταιρίες, δεν ήταν όπως τα σημερινά, που τα βάζεις και παίζεις αμέσως. Έπρεπε να τα βάλεις αρκετές μέρες πριν, για να στρώσουν. Λέμε εμείς: «Για ένα ματς, θα πάμε να φτιάξουμε παπούτσια; Θα μας δώσει η ΑΕΚ». Την Δευτέρα, λοιπόν, αφού κάναμε την προπόνηση στο γήπεδο, πιάνουμε τον φροντιστή της ΑΕΚ. Τον ρωτάμε: «Θα μας δώσεις παπούτσια;» Πάει αυτός ρωτάει τον Στάνκοβιτς. Δεν είχε αντίρρηση: «Την Τετάρτη δεν έχω παιχνίδι, ας πάρουν τα παπούτσια». Έρχεται και μας λέει: «Εντάξει, βρείτε νούμερα». Βρίσκει ο καθένας το παπούτσι που του ταιριάζει, πχ ο Ουσταμπασίδης του Παπαϊωάνου, και φτιάχνει ο φροντιστής ένα κατάλογο με τις αντιστοιχίες. Μένουμε ήσυχοι… », θυμάται ο Κώστας Φιλιππίδης.
Ο Ίκαρος άνοιξε το σκορ με την πρώτη κατεβασιά. Σημείωσε γκολ στο 30ο δευτερόλεπτο. Με κεφαλιά του Φιλιππίδη. Την ίδια ώρα στην διαχείριση του γηπέδου γινόταν η εκκαθάριση του αγώνα: Εισιτήρια: 16.042. Εισπράξεις: 429.690 δρχ.
Τα προβλήματα, ωστόσο, δεν άργησαν να φανούν στο στρατόπεδο των τυπικά γηπεδούχων. «Είχα φορέσει τα παπούτσια του Πομώνη. Τα πόδια μου είχαν γίνει μια πληγή. Και το ένα και το άλλο.. Στην ανάπαυλα έβγαλα τα παπούτσια και μόλις είδε ο Λουκανίδης τα πόδια μου, μού λέει, «Μανόλη, κάτσε…» θυμάται ο Μανώλης Ανθρωπέλος).
Στο β’ ημίχρονο η Καλαμάτα πίεσε για την ισοφάριση και την πέτυχε στο 75’ με γκολ του Ασημακόπουλου. Το τελικό αποτέλεσμα άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στα δυο στρατόπεδα. Οι συνθέσεις των δυο μονομάχων (με άλλα λόγια, οι παίκτες που έγραψαν την Ιστορία):
ΙΚΑΡΟΣ: Αργυρόπουλος, Ρούσσος, Παναγιωτίδης, Ούσταμπασίδης Μέξας, Χαραλαμπίδης, Παργιανός (46΄ Νικολαΐδης), Καραβέλης, Κούκας Γ, Ανθρωπέλος (46΄ Μπουλούμπασης), Φιλιππίδης.
ΚΑΛΑΜΑΤΑ: Μελιγαλιώτης, Μουλατσιώτης, Μαράντος, Παντελόπουλος, Σκαφιδάς, Δαμιανάκος, Σταυριανέας, Καλαϊτζίδης Θεοδώρου, Σπεντζόπουλος, Ασημακόπουλος.
Όλες οι πληροφορίες και οι μαρτυρίες είναι από το βιβλίο του Κώστα Χαλέμου με τίτλο «Το ταξίδι του Ίκαρου» (2012). Οι φωτογραφίες του αγώνα από την εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ».
Πηγή: ΑΕΚ365.org
