Από τη στιγμή που δεν είχε καθολική αποδοχή ο Ότο Ρεχάγκελ που πέτυχε το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα στην ιστορία και είχε μόνιμα φωνές...
Από τη στιγμή που δεν είχε καθολική αποδοχή ο Ότο Ρεχάγκελ που πέτυχε το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό θαύμα στην ιστορία και είχε μόνιμα φωνές αντίδρασης και αμφισβήτησης, είναι εύκολο να καταλάβουμε πως κανένας προπονητής στην Εθνική μας ομάδα δεν θα είναι ποτέ αποδεκτός από το σύνολο. Ότι κι αν καταφέρει σε αποτελέσματα και αγωνιστική εικόνα.
Μην ξεχνάμε και τον Ρανιέρι, ένα μεγάλο όνομα που έφυγε ως αποτυχημένος και έκανε λίγο καιρό μετά τον πλανήτη να παραμιλάει με ότι πέτυχε με την Λέστερ στην Αγγλία.
Αυτό που επιχειρεί να δημιουργήσει ο Φαντ’ Σιπ στο ομοσπονδιακό συγκρότημα δεν είναι απλά ένα ακόμη ποδοσφαιρικό θαύμα. Είναι να μετακινήσει ένα ολόκληρο βουνό αντιλήψεων, κατεστημένων χρόνων με συγκεκριμένη λειτουργία και σκοπό. Λογικά θα έχει μελετήσει τη θητεία Ρεχάγκελ ή απλά είναι τέτοιο το μέγεθός του που γνωρίζει πως για να πετύχει αυτό που θέλει στον αγωνιστικό χώρο θα πρέπει να προχωρήσει σε ανατροπές και ρήξεις. Ο Γερμανός πρώτα άλλαξε συνήθειες χρόνων σε ότι αφορά τον τρόπο λειτουργίας, των επιλογών, των σχέσεων με τους παράγοντες και τα Μ.Μ.Ε και μετά τα κατάφερε στηριζόμενος στην επιλογή παικτών που είχαν ως κύριο τους προσόν την έννοια του φιλότιμου.
Αυτή την έννοια που καμαρώνουμε πως είναι ελληνική “πατέντα “, που δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο των άλλων λαών. Φυσικά εκφράζουμε τη μισή αλήθεια, ακριβώς όπως έχουμε απομονώσει τη φράση “βοηθάτε αλλήλους” από το υπόλοιπο μισό της που αλλάζει όλο το νόημα. Βοηθάτε αλλήλους ως εαυτόν. Ή όπως το πίστευε και μη ερεύνα, μια μικρή κουκκίδα αλλάζει όλο το νόημα – μεγάλη η διαφορά από το «Πίστευε και μη,Ερεύνα» (παρόλα αυτά) ! Ποτέ λοιπόν δεν ολοκληρώνουμε και δεν αποδεχόμαστε πως η λέξη και η έννοια του φιλότιμου δεν υπάρχει σε άλλους λαούς γιατί ίσως εκεί είναι αυτονόητη και δεν χρειάζεται να ανακαλυφθεί. Κάτι που θα μας έκανε αντί να καμαρώνουμε μάλλον να ντρεπόμαστε . Γιατί ξεχωρίζει ο φιλότιμος; Γιατί ζει και αναλαμβάνει το βάρος αυτών που δεν θα κάνουν οι υπόλοιποι. Έχει ακόμα λοιπόν ακόμα μια έννοια η λέξη και όχι τυχαία συνοδεύεται από τη βρισιά που ακούμε σε οποιοδήποτε χώρο και χαρακτηρίζει το βλάκα σε προχωρημένη μορφή.
Έξυπνος και καταφερτζής λοιπόν ο Γερμανός κατάφερε να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει υπέρ του αυτή την παράμετρο. Απέκλεισε τους μη φιλότιμους. Και δημιούργησε ένα σύνολο που ήταν έτοιμο να θυσιάσει το προσωπικό όφελος για χάρη του συνόλου. Σπουδαίο επίτευγμα. Άλλαξε θέσεις και ρόλους στους παίκτες κι αυτοί το αποδέχτηκαν. Οι γνώστες φυσικά τον έκραξαν , μα ο Χαριστέας εξτρέμ, ο Γιαννακόπουλος αριστερά, ο Γιούρκας στόπερ; Κι όμως είχε αντιληφθεί πολύ καλά πως ο Έλληνας όταν πειστεί για ένα σκοπό και ενώσει τις δυνάμεις του τότε είναι ικανός για τα πάντα. Αν αληθεύει πως ήταν άνθρωπος που λατρεύει την ιστορία και τα διδάγματά της δεν θα ήταν δύσκολο να το αφουγκραστεί. Και πέτυχε. Και μισήθηκε που πέτυχε γιατί άλλαξε ισορροπίες και με τον τρόπο του χτύπησε όλα τα κακώς κείμενα του Νεοέλληνα. Οι επιλογές παικτών ήταν αυτές των αποτυχημένων του εγχώριου πρωταθλήματος. Μα το σύστημα που εμφάνιζε ως επιτυχία κάποιους διαφορετικούς τρόπους και πρότυπα πως ήταν δυνατόν να το αποδεχτεί αυτό ; Απέκλειε τους δήθεν αριστούχους και προωθούσε τους ταπεινούς, τους διωχθέντες .
Πως ήταν δυνατόν να πετύχει;
Ο Ολλανδός το παρακάνει. Ενώ βαδίζει στο ίδιο μονοπάτι και πριν την πανδημία έβλεπες μετά από καιρό την Εθνική να παίρνει αποτελέσματα ξανά (εκεί η μάζα αποθεώνει και όσοι δεν συμφωνούν με τις πρακτικές δεν αντιδρούν δημόσια έστω για λίγο) και το σπουδαιότερο να έχει μια εικόνα στο γήπεδο που σε έκανε να θέλεις να ξαναδείς παιχνίδι της, να αναλύσεις. Αυτός ο “τρελός” πάει ένα ακόμα βήμα παραπέρα.
Θέλει να αλλάξει συνολικά την αντίληψη μας. Δεν αρκεί το φιλότιμο. Ζητάει ανάληψη ευθύνης. Και πολλαπλούς ρόλους.Τρόπους συμπεριφοράς μέσα και έξω από το γήπεδο που ευνοούν συγκεκριμένη φιλοσοφία και δράση. Αξιοκρατία . Διαβάζεις στο ρεπορτάζ της Εθνικής πως θέλει επίσης να αλλάζει τις διαστάσεις του γηπέδου ανάλογα με τη φάση του παιχνιδιού όπως εφάρμοσε η Ολλανδία, ο Άγιαξ, η Μπαρτσελόνα αργότερα.
Κόουτς τι πας να κάνεις ;
Εδώ είναι Μεσόγειος.
