Λατρεμένο σπορ των Ελλήνων της σύγχρονης εποχής αποτελεί διαπιστωμένα πια η εύκολη κριτική που συνοδεύεται μάλιστα από ακραίες καταδίκες κα...
Λατρεμένο σπορ των Ελλήνων της σύγχρονης εποχής αποτελεί διαπιστωμένα πια η εύκολη κριτική που συνοδεύεται μάλιστα από ακραίες καταδίκες και αφορισμούς, κυρίως όταν φιλόδοξες προσπάθειες αποτυγχάνουν.
Θα αποτολμούσε κανείς να χαρακτηρίσει το φαινόμενο αυτό σαν το μοναδικό ψευδοφάρμακο στην προσωπική αδυναμία των περισσότερων να πραγματοποιήσουν κάτι σημαντικό στη ζωή τους. Δυστυχώς γι' αυτούς που ακολουθούν τέτοιες μεθόδους, η συνέχεια τους επιφυλάσσει δυσάρεστα αποτελέσματα. Αδύναμοι να χαρούν οτιδήποτε το θετικό, προσδοκούν την αποτυχία των άλλων, ώστε να νιώσουν κάτι που να μοιάζει με ευχάριστο. Θα μπορούσαμε να παραλληλίσουμε το φαινόμενο με το πάθος συνανθρώπων μας να καταφεύγουν στη λήψη "ουσιών" που τους προσφέρουν προσωρινή και μόνο ευχαρίστηση, ενώ όλο το υπόλοιπο διάστημα "υποφέρουν".
Μια ποδοσφαιρική συνύπαρξη που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες, κατέληξε σε ένα τεράστιο φιάσκο. Αν ήταν η πρώτη "αποτυχία" σε συνεργασίες ανθρώπων, θα μπορούσαμε να το δούμε και ως μοναδικό φαινόμενο και να το αναλύσουμε ανάλογα. Όμως, όπου υπάρχουν πρωτοβουλίες με ρίσκα και κινδύνους, η αποτυχία, παρά τις εξαγγελίες και την πραγματική πρόθεση των ανθρώπων που τις επιχειρούν, παραμονεύει πάντοτε και ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Η κριτική των άλλων, μπορεί να είναι από χαλαρή έως έντονα σκληρή, όμως κανείς δεν έχει κατακτήσει ακόμη το δικαίωμα να αφορίζει εκείνους που "μπήκαν μπροστά" σε δύσκολες συνθήκες, με σκοπό είτε μία διάσωση, είτε μια βελτίωση είτε ακόμη και ένα σχέδιο που έμοιαζε με άπιαστο όνειρο.
Δεν έχει καμία σημασία το όνομα ούτε των ποδοσφαιρικών ομάδων, ούτε τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Η φιλοδοξία να ερμηνεύσουμε μια εξέλιξη, όταν μάλιστα αυτή κατέληξε σε ποδοσφαιρική τραγωδία, δεν έχει να κάνει με ονόματα, πρόσωπα και θεσμούς. Ενδιαφέρεται πρωτίστως να σταματήσει κάθε προσπάθεια ανθρωποφαγίας, κάθε στήσιμο "δικαστηρίων" για αλόγιστη επίρριψη ευθυνών αλλά και να τονίσει πως το ζητούμενο αυτή την ώρα είναι μόνο η διόρθωση των όποιων λαθών, ανεξάρτητα από το ποιος τα έκανε για να αποτύχει μια φαινομενικά σωστή προσπάθεια.
Η συνύπαρξη των ανθρώπων του Αθλητισμού συνοδεύεται από πλήθος συμπλεγματικών συμπεριφορών, από παντρέματα επιδειξιομανών με εσωστρεφείς παράγοντες, από αντίθετες φιλοσοφίες και στάσεις ζωής και από ανθρώπους που καραδοκούν να εκμεταλλευτούν ανά πάσα στιγμή ευκαιρίες για δημοφιλία, προβολή ή οποιοδήποτε άλλο καιροσκοπικό όφελος προσφέρει ο χώρος. Χρειάζεται μια ευτυχής συγκυρία για να οδηγηθούν παρόμοιες προσπάθειες από τόσα ετερόκλητα στοιχεία σε δρόμους επιτυχιών. Κι αν αυτό καμια φορά συμβεί, θα είναι υπό την καθοδήγηση χαρισματικών ηγετών αλλά και από σύμπλευση συμφερόντων που κρατούν σε χαμηλό επίπεδο τις αντιθέσεις που πάντοτε υποβόσκουν και περιμένουν να βγουν στην επιφάνεια.
Αν προστεθεί σε όλα τα προηγούμενα ο πανταχού παρών πολιτικός χώρος και ο προαιώνιος οικονομικός παράγοντας που πάντοτε παίζει τον πιο καθοριστικό ρόλο, αντιλαμβάνεται κανείς πως πολλά ανθρώπινα δημιουργήματα χτίζονται πάνω σε παντελώς λανθασμένες βάσεις, με αποτέλεσμα η κατάρρευσή τους να αποτελεί νομοτέλεια.
Ο Αθλητισμός είναι κάτι το διαφορετικό. Προυποθέτει συγκεκριμένη φιλοσοφία, ανθρώπους χωρίς υστερόβουλες σκέψεις, λάτρεις και οπαδούς του κάθε αθλήματος και φυσικά πίστη και αφοσίωση στις αρχές που διέπουν την ανθρώπινη αυτή πανάρχαια δραστηριότητα. Γιατί όταν ο στόχος παύει να είναι το να ξεπεράσω τον εαυτό μου ως προς τα αγωνιστικά του όρια ή να καταφέρω να ξεπεράσω στον αθλητικό και μόνο στίβο την αντίπαλη ομάδα φτάνοντας στη νίκη, τότε οι δρόμοι που ανοίγονται είναι αρχικά ολόφωτοι αλλά στην πρώτη στροφή σκοτεινιάζουν τόσο ώστε η "σύγκρουση" με κάποιον αδιαπέραστο τοίχο να μοιάζει αναπόφευκτη.
Ας σταματήσουμε σήμερα κι όλας κάθε προσπάθεια ανεξέλεγκτων κατηγοριών. Ας αποφύγουμε την παγίδα της εύκολης καταδίκης προσώπων. Ο εξοβελισμός και ο εξοστρακισμός ελάχιστα βοηθούν τέτοιες στιγμές. Είναι ανάγκη να παραδεχτούμε ότι κάτι δεν πήγε καλά και πως κάπου φταίξαμε όλοι. Τα γήπεδα είναι εκεί και μας περιμένουν. Δυστυχώς, τους λείπει η φωνή για να ταράξουν λίγο την εφησυχασμένη μας συνείδηση. Που πιστεύει οτι τα πάντα μπορεί να είναι αντικείμενο προσπορισμού προσωπικού και μόνο οφέλους. Οι ομάδες απαιτούν θυσίες, συστρατεύσεις, χαμηλούς τόνους, ταπεινές συμπεριφορές και στόχους απλούς και εφικτούς. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θέλουν να προσφέρουν και να υπηρετήσουν Ιστορίες και Ένδοξα παρελθόντα. Αρκεί να μην λησμονούν τις αξίες που πρεσβεύει ο Αθλητισμός και να μην παρασύρονται στην οδό της "εισπραξιμότητας" από τη συμμετοχή τους σε τέτοιες προσπάθειες. Γιατί ο Αθλητισμός είναι άρρηκτα δεμένος με την κοινωνική προσφορά, την ανιδιοτέλεια, τη χαρά της νίκης και την υπερήφανη αποδοχή της ήττας.
Προπαντός της ήττας...
.jpg)
