Ο Ολυμπιακός πήρε την πρόκριση μέσα στο Μπακού κερδίζοντας για μία ακόμη φορά την Νεφτσί με 1-0. Τίποτε το ιδιαίτερο θα μπορούσε να πει κα...
Ο Ολυμπιακός πήρε την πρόκριση μέσα στο Μπακού κερδίζοντας για μία ακόμη φορά την Νεφτσί με 1-0. Τίποτε το ιδιαίτερο θα μπορούσε να πει κανείς, ο Ολυμπιακός είναι καλύτερη ομάδα, με περισσότερες παραστάσεις και καλύτερους παίκτες. Σαφώς πιο βαρύ όνομα στην Ευρώπη, άρα όλα κύλησαν φυσιολογικά.
Για τους φίλους του Ολυμπιακού που είδαν το πρώτο παιχνίδι αλλά και για τους πραγματικούς φίλους του αληθινού ποδοσφαίρου, η πρόκριση μπορεί να μην ήταν επική, αφού ο αντίπαλος δεν προσφερόταν για κάτι τέτοιο, όμως είχε έναν ασύγκριτο βαθμό δυσκολίας. Οι τεράστιες ατυχίες και οι συγκυρίες έφεραν την πρωταθλήτρια Ελλάδος σε πολύ δύσκολη θέση. Το 1-0 του σταδίου Γ. Καραϊσκάκης ήταν εξαιρετικά ισχνό και δεν έδινε καμία σιγουριά για τη ρεβάνς.
Από τη στιγμή που στα δύο παιχνίδια για την πρόκριση σίγουρα θα έλειπαν οι Ελ Αραμπί, Παπασταθόπουλος, Εμβιλά και οι από καιρό «γνωστοί» Φορτούνης, Τικίνιο, ο προπονητής του Μάρτινς είχε δηλώσει "πέρασα τις πιο δύσκολες 72 ώρες της ζωής μου", προετοιμάζοντας την ομάδα για το πρώτο παιχνίδι. Σίγουρα ήξερε ότι τον περιμένει ένας μικρός Γολγοθάς.
Από τη στιγμή που αποβλήθηκε ο Καμαρά, και τραυματίστηκε ο Μπουχαλάκης, η διατήρηση του 1-0 έγινε στόχος. Τον κατέκτησε σχετικά εύκολα αλλά το μυαλό όλων και κυρίως του Μάρτινς, ήταν στη δύσκολη ρεβάνς.
Πολλές φορές οι προπονητές δηλώνουν ότι το επάγγελμά τους είναι δύσκολο από τη λήξη του ενός παιχνιδιού μέχρι την έναρξη του επόμενου. Εκεί που χτίζεται η ομάδα που θα παρουσιαστεί στα μάτια των φιλάθλων την επόμενη φορά, εκεί που πρέπει να διορθωθούν όλα, να ανέβει η ψυχολογία και κυρίως να παρουσιαστεί έτοιμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του επόμενου παιχνιδιού. Αυτές οι στιγμές, δείχνουν το μέγεθος του πραγματικού προπονητή και όχι η διαχείριση ενός παιχνιδιού, όπου τα περισσότερα πράγματα είναι ήδη προσχεδιασμένα.
Κρινόμενος ο Μάρτινς, από την χτεσινή εικόνα του Ολυμπιακού μπορεί να πει κάποιος ότι αποδεικνύει το πόσο σπουδαίος είναι. Όποιος έχει βρεθεί σε ανάλογες στιγμές, να διαχειρίζεται ομάδα η οποία "υποφέρει" από ελλείψεις και μάλιστα σημαντικών στελεχών της, έχοντας μπροστά της ένα πού κρίσιμο παιχνίδι, μπορεί να διαπιστώσει ότι η διαχείριση του παιχνιδιού στο Μπακού από πλευρά του υπήρξε τέλεια.
Η ομάδα του Ολυμπιακού παρουσιάστηκε τόσο άρτια οργανωμένη που σχεδόν κανείς δεν ανησύχησε ότι μπορεί να αποκλειστεί. Ο έλεγχος του παιχνιδιού, η συμπεριφορά των παικτών και η συνολική της εικόνα ενέπνεε τόση εμπιστοσύνη, που αρκετοί φίλοι που παρακολουθούσαν άρχισαν να σκέφτονται τον επόμενο αντίπαλο. Κι όλο αυτό, δεν μπορεί να το πιστωθεί κανείς άλλος από τον Πέδρο Μαρτίνς.
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι προπονητές δυσφορούν όταν μερικοί διαχωρίζουν τους ποδοσφαιριστές τους σε βασικούς και αναπληρωματικούς. Κι αυτό γιατί, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η αξία του καθενός δεν κρίνεται από το "ονομά" του αλλά από την προσφορά του όταν η ομάδα τον χρειάζεται. Και ο πραγματικά καλός προπονητής, καταφέρνει να κάνει όλους τους παίκτες του να αισθάνονται σπουδαίοι και "βασικοί" τόσο που η ομάδα του μπορεί να παρουσιάζεται σχεδόν με πειραματική σύνθεση αλλά κανείς να μην καταλαβαίνει αν απουσιάζουν 4 και 5 και 11 πρωτοκλασσάτοι.
Ότι και να πει κανείς για τον Πορτογάλο θα είναι λ'ιγο. Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στο Μπακού, απέδειξε ότι η δουλειά του κόουτς παραμένει σημαντική και η προσφορά του "πάγκου" είναι τεράστια. Εκεί στον Ολυμπιακό μπορεί να αισθάνονται ευτυχείς που τον έχουν, όμως θα λέγαμε με σιγουριά πως το ελληνικό ποδόσφαιρο παίρνει σπουδαία μαθήματα προπονητικής συμπεριφοράς που αν αξιοποιηθούν, η εξέλιξη του ποδοσφαίρου μας θα είναι σίγουρα καλύτερη.
Argolidamagazine
